کرامت شهید
پای مادرم به شدت درد میکرد؛ به گونه ای که نمی توانست قدم به بیرون خانه بگذارد. حتی مدت ها بود که نتوانسته بود حتی به حرم حضرت معصومه(س) مشرف شود. به مادرم گفتم: ناامید مشو؛ به شهدا متوسل شو؛ شاید گوشه چشمی بیندازند و سلامتی ات را بازیابی. به یاد شهید لطفی افتادم؛ شهید مدافع حرم محمد مهدی لطفی نیاسر؛ همان که پدرش از اساتید مبارز حوزه علمیه قم بود و در مراسم تشییع فرزند شهیدش چنان باصلابت در دفاع از نظام و رهبری و سپاه سخن گفت که انگار نه انگار تا لحظاتی دیگر جگر گوشه اش را به خاک می سپارند.
به مادر گفتم به این شهید متوسل شو. به هر حال در راه دفاع از حرم اهل بیت(ع) شهید شده و عجیب نیست اگر درمان دردت شود.
مادر برای شهید لطفی ختم صلوات میگیرد و برای مظلومیت شهدا اشک می ریزد و از این شهید میخواهد درد جانکاه پایش را درمان باشد تا بتواند به زیارت برود، در نماز جماعت شرکت کند، و ...
انتظار مادر دلشکسته دیری نمی پاید و کرامتی از شهید مدافع حرم رقم می خورد؛ کرامتی که اگرچه ما دنیازدگان را شگفت زده میکند اما برای صاحبان بصیرت و عارفان به مقام شهدا، کمترین معجزه شهداست.
پس از سه روز صلوات و توسل به شهید، مادر سلامتی خود را باز می یابد. جالب اینکه برات کربلا هم نصیبش می شود و روز قبل از میلاد سالار شهیدان(ع) عازم عتبات می شود، تا در آن وادی مقدس نائب الزیاره شهید هم باشد. و بدین گونه بار دیگر این واقعیت مسجل گردید که"شهیدان زنده اند"
